κύνες διάστροφοι τοὺς πόδας

διά-στροφος, verkehrt, verdreht, verschoben; μορ – φὴ καὶ φρένες Aesch. Prom. 668; vgl. Soph. Ai. 442; bes. von den Augen, διάστροφον ὀφϑαλμὸν ἄρας, das brechende Auge, Ttach. 791; κόρας δ. ἑλίσσειν Eur. Bacch. 1120; ζῶα, verkrüppelt, Her. 1, 167; διάστροφος τοὺς ὀφϑαλμούς bei Ath. VIII, 339 f; Luc. sogar διάστροφος τὸ σῶμα, adv. Ind. 7; κατὰ τὸ σωμάτιον, M. Anton. 1, 16; κύνες διάστροφοι τοὺς πόδας, Poll. 5, 62.